Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Γίτανα


 (Γκούμανη)
(…η αλλιώς ένα ακόμα μάθημα Ιστορίας)

   Συνεχίζοντας την περιήγηση μου στους αρχαιολογικούς χώρους της Θεσπρωτίας ο δρόμος με έφερε επιτέλους στα Αρχαία Γίτανα (Γκούμανη). Ο χώρος δυστυχώς για να  προσδιοριστεί γεωγραφικά, (στον μέσο σύγχρονο κάτοικο ή επισκέπτη της περιοχής), περιγράφεται περίπου 16 χλμ από το Δρέπανο και το Μακρυγιάλι!!!!, 34 χλμ από τα Σύβοτα!!!! και 56 χλμ από την Πάργα!!!!.
   Με το καλωσόρισμα ο φύλακας μου έκανε μια τυπική ερώτηση που για λίγο  βασάνισε το μυαλό μου. Η απάντηση μου στην ερώτηση από πού κατάγομαι ήταν η κλασική…..από ‘δω …τοv Παραπόταμο (χωριό του πατέρα μου).
   Βαδίζοντας κάτω από τα τείχη με απασχολούσε το γεγονός γιατί ένα άτομο πρέπει να ανήκει σε ένα χωριό, σε μία πόλη ή σε μία περιφέρεια.
   Η σκέψη αυτή άρχισε να «ξεδιαλύνεται»….. αντικρίζοντας το επιβλητικό Αρχαίο Θέατρο (4000 – 5000 θέσεων)…… ψηλαφώντας και διαβάζοντας τα ονόματα επιφανών πολιτών αυτής της πόλης σκαλισμένα στις θέσεις του θεάτρου …..διαβαίνοντας την Δυτική Πύλη αντικρίζοντας το Πρυτανείο και μένοντας εκστασιασμένος από τα ψηφιδωτά του χώρου …… περπατώντας στην κεντρικό δρόμο της πόλης «νιώθοντας» τους πολίτες αυτής της πόλης να διαβαίνουν πλάι μου βγαίνοντας από τις οικίες τους ή από τον μικρό ναό πιο πάνω…..περνώντας την βορειοανατολική Πύλη έχοντας βρεθεί στο χώρο τη Αγοράς με τα πολύβουα καταστήματα και την Στοά ……κατεβαίνοντας προς τον ποταμό Θύαμη βλέποντας τους αρχαιολόγους να φέρνουν, εκατοστό – εκατοστό στο φώς, τον δρόμο που ένωνε το «λιμάνι» στις όχθες του ποταμού, με την πόλη (άραγε τι πραμάτεια και μαντάτα θα έφερναν από την Φανωτή τα πλεούμενα)….
….Παρατηρώντας την σκαπάνη του υπομονετικού αρχαιολόγου να ανοίγει ευλαβικά τα σπλάχνα της Θεσπρωτικής Γης ένιωσα  σαν να σκαλίζουν το δικό μου παρελθόν…
   Ε λοιπόν τελειώνοντας την περιήγηση στα  Γίτανα και έχοντας επισκεφτεί την Ελέα, την Φανωτή αλλά μένοντας και εντυπωσιασμένος από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ηγουμενίτσας καταλήγω σε ένα συμπέρασμα. Δεν ανήκω μόνο στον Παραπόταμο που είμαι πολιτογραφημένος, ούτε μόνο στη Ηγουμενίτσα που μεγάλωσα, πόσο μάλλον στην Αθήνα που κατοικώ…Δεν ανήκω μόνο στις δαντελωτές παραλίες του Ιονίου που με δροσίζουν. Αυτό το ένδοξο παρελθόν που μου «Αποκαλύφθηκε» έστω και μετά από 40 χρόνια μου έδωσε το ίδιο δικαίωμα  με το πολίτη αυτών των Αρχαίων Πόλεων να λέω και να αισθάνομαι ότι είμαι και εγώ ένας……….ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ.

Θέατρο 4000-5000 Θέσεων



Δυτική Πύλη

Ρεζερβέ.....Θέσεις Θεάτρου



Τα ψηφιδωτά του Πρυτανείου





Οι αποθήκες του Πρυτανείου

Ανασκαφή...

Πρυτανείο

Στο δρόμο για την ...Αγορά

Απομεινάρια ενός Ναού

Στη ....στράτα για το Λιμάνι


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου