Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

Μαθήματα Φωτογραφίας ΙII (HDR)



Πόσοι από μας βγάζοντας μια φωτογραφία, μετά απορήσαμε για το αποτέλεσμα.  Αυτή η απορία για την διαφορά μεταξύ της Στιγμής που αντικρίσαμε και στην αποτύπωσή της σε μία φωτογραφία. Για πολλοστή φορά τις αποχρώσεις, το φως και τις σκιές του, δεν καταφέραμε να τις περάσουμε σε ένα κάδρο. Τι φταίει;
 Και για άλλη μια φορά στο προσκήνιο έρχεται… το εκπληκτικό ανθρώπινο σώμα. Τα μάτια μας, που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα  αναλύουν το φως  σε ένα τοπίο με  εξαιρετική λεπτομέρειαπου αμέσως έρχεται η ψυχή να τα μεταφράσει σε αισθήματα. Βλέμμα και ψυχή, ένα ανίκητο δίδυμο που χρόνια τώρα προσπαθεί να ανταγωνιστεί  η   τέχνη και η  τεχνολογία.  Από τον καμβά, το φιλμ και τώρα με μερικές αράδες του 0 και 1 (βλέπε ψηφιακή εποχή) αλλά μάταια δεν τα καταφέρνουν, κι έτσι ερχόμαστε στην αρχική απορία …που αντιμετωπίζει ένας ερασιτέχνης φωτογράφος…. η φωτογραφία δεν πλησιάζει την αίσθηση  αυτού που αντίκρισα.
 Στην αέναη, άνιση μάχη έχω ριχτεί κι εγώ, χρόνια παλεύω με την “δύναμη” των Ματιών, της Φύσης. Άλλα εδώ και λίγο καιρό βρήκα μια μικρή χαραμάδα. Άρχισα να πειραματίζομαι με την φωτογράφιση  υψηλού δυναμικού εύρους (HDR)  και την φωτογραφία πολλαπλών εκθέσεων  (Bracketing) προσπαθώντας έστω και λίγο αδέξια να «φτάσω» το δυναμικό εύρος του ανθρώπινου ματιού…Μια ελάχιστη προσπάθεια να αποδώσω την «αύρα», τα αισθήματα που μόνο το ανθρώπινο μάτι μπορεί να παραδώσει στην Ψυχή. Τα κατάφερα ; όχι άλλα μια μικρή ικανοποίηση την καταγράφω.... σε ένα χαμόγελο.
  Και κάτι τελευταίο…. για μας τους παλιούς υπήρχε εκείνη η γοητεία του φιλμ,  η αναμονή από την στιγμή του κλικ μέχρι την εκτύπωση σε έναν σκοτεινό θάλαμο ενός φωτογραφείου. Η αγωνιά, πως θα αποτυπωθεί η ματιά μας στο φωτογραφικό χαρτί.  Πολλές φορές ένιωθα αυτό το καρδιοχτύπι καθώς τραβούσα τις φωτογραφίες μέσα από τον χάρτινο φάκελο, έξω από ένα φωτογραφείο.  Από το φάκελο τραβούσα και…  αισθήματα προς τα έξω ελπίζοντας να πλησιάζουν έστω και  λίγο αυτά  που είχα νιώσει όταν αποθανάτιζα την στιγμή.  Δεν φαντάζεστε την ευχαρίστηση όταν  κατάφερνα έστω και λίγο να αποδώσω στο χαρτί την μαγεία του τοπίου!!!! Ε  λοιπόν  όλη αυτή την αγωνία  ξανανιώνω  τώρα,  αφού  περιμένω αρκετό χρόνο μέχρι να φτάσω στον υπολογιστή και να  επεξεργαστώ τις φωτογραφίες. Τότε βάζοντας την Στιγμή, με διαφορετικές εκθέσεις  στο πρόγραμμα επεξεργασίας, περιμένω να μου παραδώσει την τελική μορφή της. Το αποτέλεσμα, “το τράβηγμα από το φάκελο”, τώρα πια είναι ‘ένα πάτημα ‘ενός κουμπιού αλλά αυτή η αναμονή, παραμένει ίδια.   Πολλές φορές με κάνει να χαμογελώ αλλά κυρίως ευχαριστιέμαι, που πάλι τα μάτια μου ανοιγοκλείνουν, οι κόρες τους διαστέλλονται και μεταφέρουν στην Ψυχή το μήνυμα, να το κάνει αίσθημα, Αγαλλίαση.


 Νέος Πύργος





 Δελφοί




 Λιβαδιά




 Οι Φάροι του Βόρειου Ευβοικού



 
Φωτογραφίζοντας...σκαριά 



 Λαμπανίτσα



 Ωρεοί 



 Καλλιθέα (Τσουρίλα) 


 

 Ποταμός Κηρέας


 Θερμοπύλες

Κρυσταλοπηγή (Σέλιανη)




 Υ.Σ. Η Canon PowershotSX20 IS απέκτησε και ένα μεγάλο αδερφό... μια Nikon D5100!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου