Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Οδυσσέας Ελύτης

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Νοέμβρης...



 Στα μέσα του Νοέμβρη είχε κολλήσει το μυαλό μου εδώ και μερικά χρόνια.  Εικόνες φθινοπώρου στριφογύριζαν στις σκέψεις μου γεμάτες με πορτοκαλί,  κόκκινες, καφέ κίτρινες αποχρώσεις. Το όνειρο κάθε θιασώτη των χρωμάτων να βρεθεί καταμεσής σε ένα τοπίο με τόσα χρώματα. Και  για μένα αυτός  ο τόπος που το αποτυπώνει είναι η Μουργκάνα και τα χωριά  της.  Τον γνώρισα πριν 4 χρόνια και από τότε κάθε Νοέμβρη το μυαλό μου ανέβαινε εκεί πάνω, νοερά σκαρφάλωνε,  περιδιάβαινε, στεκόταν και μέσα μου προσπαθούσα να αναπλάσω εικόνες . Τέτοιες εικόνες τις γεύτηκα τελικά ακριβώς 4 χρόνια μετά….. 12/11/2015 ξεκίνησα ξανά για τις Μουργκάνας τα χωριά ……
Πρώτη στάση  Άγιος Νικόλαος λίγο έξω από το χωριό ακριβώς κάτω από το δρόμο είναι η Εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο και δίπλα της μία ρεματιά αγκαλιάζουν τα πλατάνια. Η επιτομή του φθινοπώρου τοπίου που κάθε Νοέμβρη προσπαθούσα να το πλάσω στο μυαλό μου  κι εδώ το χω ολόγυρα να μ’ αγκαλιάζει….  







        



 Ι.Ν. Αγίου Νικολάου








Η επιτομή του φθινοπώρου τοπίου που κάθε Νοέμβρη προσπαθούσα να το πλάσω στο μυαλό μου  κι εδώ το χω ολόγυρα να μ’ αγκαλιάζει…. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου